LucaWalker

Niepisane sny, niemalowane drogi Niewyśpiewane słowa, bez magii zaklęcia Skrzydła bez chęci lotu i bez grzechu rogi Pachną jak lasy bezdrzewne, bez ciepła objęcia To jak pieśń bez głosu, gitara bez strun Bez gryfu, bez kluczy, bez muzyki kształtu To jakby pismo wikingów nie składało się z run! Tak, jakbyś chciał dokonać ma muzyce gwałtu... To pachnie tańcem bez kroków, bez rytmu i tancerzy To dmie wiatrem bez wiatru, kaleczy górą bez szczytu Jakby się bazyliszek do nas bez swoich kłów szczerzył

Mówiłeś, że kochasz, choć nawet nie lubiłeś, Mówiłeś, że nie cierpisz, choć kiedyś kochałeś, A ja nie będę płacić za to, co zrobiłeś, A za to co zrobiłam, nie odpowiedziałeś. Ciebie, przyjacielu, nigdy nie skrzywdziłam, Nigdy nie skłamałam przed Twoim obliczem, Przy Tobie kochałam, marzyłam, śniłam, A teraz Twe słowa są dla mnie biczem. O słodka Hipokryzji! Fałszu królowo! Na swoich skrzydłach kiedyś świat zbawisz. Ci, których błogosławisz, żyją